یکشنبه, ۹ آذر ۱۴۰۴ / ۲۱:۲۲:۳۵
اسکاتلند از روش جدیدی برای مقابله با خشونت استفاده می‌کند.
به گزارش آذر صبح ،خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از بی بی سی نوشت؛ زمانی یک مرد جوان با زخمی از چاقو روی صورتش به بیمارستان آمد، همکارم به او گفت که اینکه رد زخم از روی صورتش برداشته شود غیرممکن است، اما به شکل خیلی عجیبی این فرد هیچ واکنشی نشان نداد. چند لحظه بعد چند نفر از دوستانش آمدند و متوجه شدیم همه آنها جای زخم دارند؛ «او عضو کلوپ شده بود.»
این حادثه نمادی از وضعیت خشونت در کشوری است که این مرد در آن زندگی می‌کند؛ اسکاتلند.
در سال ۲۰۰۵ سازمان ملل گزارشی منتشر کرد که در آن این کشور به عنوان پرخشونت‌ترین کشور توسعه یافته شناخته شده بود. همان سال سازمان جهانی بهداشت هم گزارشی منتشر کرد که در آن نوشته بود گلاسکو پایتخت قتل جهان است. کریستین گودال همکار من در این رابطه گفت: «ما در درمان افراد زخمی بسیار خوب هستیم، اما چگونه می‌توانیم از وقوع چنین اتفاقی پیشگیری کنیم؟»
افراد با اخلاق‌های شدیدی درگیر می‌شوند که می‌تواند مشکل‌های جسمانی برای آنها به وجود بیاورد؛ سیگار کشیدن، پرخوری، رابطه جنسی پرخطر و … به همین دلیل سال‌هاست دکترها بیمارها را جوری راهنمایی می‌کنند که این رفتار‌ها تغییر کند.
اما وقتی نوبت خشونت می‌رسد، بیشتر فرض می‌شود که این موضوع ذاتی و غیرقابل تغییر است. بیشتر راه حل این موضوع هم از طریق دستگاه‌های قضایی است.
اما حالا اسکاتلندی‌ها روش جدیدی برای کاهش خشم و خشونت پیدا کرده‌اند. چند سالی است که «واحد مرکزی کاهش خشونت» در اسکاتلند ساخته شده و میزان این اتفاق از سال ۲۰۰۵، ۶۰ درصد کاهش پیدا کرده است. این واحد همانند سیستم قضایی کار نمی‌کند و در واقع به درمان خشونت می‌پردازد.
سیستم این واحد، مثل یک سیستم بهداشت عمومی است. این یعنی خشونت مثل بیماری دیده می‌شود که از فرد به فرد منتقل می‌شود. برای مثال یکی از اولین مقیاس‌هایی که نشان می‌دهد فردی می‌تواند اقدام به خشونت کند این است که قبلا قربانی خشونت باشند.
مسئول بخش پیشگیری سازمان جهانی بهداشت گفت: «با وجود تفکری که همیشه درباره خشونت وجود داشت، دنیا نباید بپذرید که این پدیده یک قسمت جدانشدنی از بدن انسان است، از خشونت می‌توان پیشگیری کرد و پیامدهایش را کاهش داد.»
«واحد مرکزی کاهش خشونت» در سال ۲۰۰۵ توسط کارین مک‌کلسی و جان کارنچان تشکیل شد. آنها در این سیستم مدلی مشابه با مدلی داشتند که در سال ۱۹۹۰ در بوستون ایجاد شده بود؛ آنها اعضای یک گنگ را دور هم جمع می‌کردند و دو راه پیش پای آنها قرار می‌دادند، یا وارد کار و تحصیل شوند یا با جریمه‌های سنگینی مواجه شوند.
این واحد توسط نیروی پلیس و با حمایت دولت اسکاتلند فعالیت می‌کند. این اولین پلیس دنیا است که به این شکل کار می‌کند. از سال ۲۰۰۸ حتی برخی از متخصصان اسکاتلندی به مدارس می‌روند و در رابطه با خشونت با چاقو و نحوه مقابله با آن به کودکان آموزش می‌دهند.
افرادی به عنوان راهنما هم در این سیستم کار می‌کنند، آنها بعد از وقوع یک حادثه با مردم صحبت می‌کنند، گودال در این رابطه گفت: «بسیاری از مردم به فکر انتقام می‌افتند و این بسیار مهم است که این به ذهن آنها نیاید.»
در صنعت مقابله با خشونت به این «لحظه قابل دسترس و قابل آموزش» می‌گویند. درد یک انگیزه بسیار خوب برای تغییر است.
مورای یک مامور پلیس که در این واحد کار می‌کند در این رابطه گفت: «ما باید بفهمیم چه مشکلاتی داریم، من شخصا ترجیح می‌دهم بالای دیوار باشم و نگذارم کسی بپرد تا اینکه پایین دیوار منتظر کسی باشم. این کار ما است، شما به دنبال ریشه مشکلات می‌روید نه اینکه منتظر رخ داد آن باشید.
یکی از کارهایی که به افراد پیشنهاد می‌شود کار در رستوران است، اتفاقی که آنها را با مشکلات بسیاری مواجه می‌کند؛ به موقع به رستوران رفتن، سفارش کرفتن، لباس مخصوص پوشیدن و … راهنماها در این مدت از آنها حمایت می‌کنند تا اینکه یک کار جدید پیدا کنند.
این روند تا کنون بسیار موفق بوده و ۸۰درصد افراد به زندان نرفته‌اند و وارد بازار کار هم شده‌اند.
مورای در این رابطه گفت: من از تجربه قبلی‌ام می‌دانم که می‌توانستم یک مرد را برای ۱۰ بار بازداشت کنم بدون اینکه رفتارش تغییر کند. اما حالا با ارتباط برقرار کردن و حمایت او می‌توانم تغییرهای بلندمدت و پایداری در این فرد ایجاد کنم.
