یکشنبه, ۱۹ مرداد ۱۴۰۴ / ۱۹:۱۱:۱۵
همایون شجریان می‌گوید حاضر است «بدون هیچ انتفاعی» در خیابان برای مردم آواز بخواند، به دنبال این اظهارات در مدت کوتاهی شهرداری تهران، خانه موسیقی، شورای شهر تهران و دفتر موسیقی وزارت ارشاد به نوعی حمایت خود را از برگزاری کنسرت خیابانی او اعلام می‌کنند؛ بنابراین حالا نوبت همایون شجریان است تا به سوی عملی شدن وعده‌اش قدم بردارد.
به گزارش آذر صبح به نقل از ایسنا، همایون شجریان ۸ مردادماه امسال در صفحه اینستاگرام خود در جریان مطرح کردن پیشنهاد برگزاری یک کنسرت خیابانی می‌گوید «در این ایام که چون سیاوش در گذر از آتش هستیم، نمی‌دانم چه کنیم تا حالمان کمی به شود» و ادامه می‌دهد «سراپا در خدمتم تا بدون هیچ انتفاعی کنسرت خیابانی گسترده برای شما عزیزان اجرا کنم، شاید دلمان در کنار یکدیگر آرام گیرد.»
هرچند پس از او، سیروان خسروی – خواننده‌ی موسیقی پاپ – هم به شجریان پیوست و گفت که او هم حاضر است چنین اجرایی داشته باشد اما همایون شجریان که برای بار دوم این پیشنهاد را مطرح می‌کند، در همان متن از مقوله‌ی «مجوز» به عنوان مانعی برای انجام کنسرت خیابانی نام می‌برد و بیان می‌کند «چنانچه مشکل مجوز نباشد» او اقدام به برگزاری این برنامه می‌کند. او چند سال پیش (سال ۱۳۹۲) هم گفته بود اگر شرایط «از سوی خانه موسیقی» فراهم شود برای «دل مردم» در خیابان به اجرا می‌پردازد.
بیست و چهار ساعت از انتشار پست اینستاگرام همایون نمی‌گذرد که حمیدرضا نوربخش ـ مدیرعامل خانه موسیقی و از نزدیکان خانواده‌ی شجریان ـ در این زمینه به ایسنا می‌گوید «خانه‌ی موسیقی آمادگی دارد برای همایون شجریان و سایر هنرمندان دیگر با مسوولان وزارت ارشاد و شهرداری تعامل و این موضوع را پیگیری کند تا آنها کنسرت خیابانی برگزار کنند.»
صبح روز بعد اظهارات شجریان نیز دفتر موسیقی با انتشار متنی برای «صدور سریع» مجوز کنسرت‌های رایگان در حمایت از جامعه و مردم اعلام آمادگی می‌کند.
سریع‌ترین واکنش به اظهارات شجریان، متعلق به حجت نظری ـ مخبر کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران ـ است که اظهار می‌کند «هر آنچه که در توان داشته باشیم برای برگزاری این کنسرت در یکی از مناطق شهر تهران انجام خواهیم داد» و ادامه می‌دهد «مدیریت شهری تهران از هیچ کوششی برای اجرای این کنسرت کوتاهی نخواهد کرد»
نظری همچنین مکان‌هایی مانند میدان مشق، بوستان آزادگان و بوستان ولایت را برای برگزاری چنین کنسرتی پیشنهاد می‌دهد.
از طرفی محمدعلی کریمی ـ رئیس مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران ـ نیز از آمادگی «تمام‌قد» شهرداری از پیشنهاد شجریان خبر می‌دهد و می‌گوید «اعلام آمادگی شهرداری تهران از سوی مرکز ارتباطات و امور بین الملل به همایون شجریان اعلام شده و خوشبختانه با موافقت ایشان جلسه‌ای با حضور مسئولین فرهنگی شهرداری تهران، برای بررسی جوانب و همین‌طور تامین و تمهید ضرورت های اجرایی کنسرت برگزار خواهد شد و نتایج آن به اطلاع مردم و رسانه ها خواهد رسید».
طبعا همایون شجریان که به گفته خودش سال‌هاست چنین فکری را در سر می‌پروراند، باید از موج حمایت‌های مهم‌ترین مراکز تصمیم‌گیری موسیقی و شهری از پیشنهادش، خرسند باشد و هرچه زودتر نسبت به برگزاری این کنسرت اقدام کند. حالا که این مراکز مهم از تصمیم او حمایت کرده‌اند باید گفت گوی و میدان در اختیار شجریان و پیش روی او قرار دارد.
البته نکته‌ای هم در این میان وجود دارد که نباید از آن غافل شد. نیمه دوم تیرماه بود که خبری از پروژه «سی» ـ همکاری مشترک همایون شجریان با تعدادی از نوازندگان و بازیگران ـ به گوش رسید. طبق این خبر اجرای این کنسرت ـ نمایش به حالت انتظار درمی‌آید تا «در زمانی بهتر و در روزگاری مهربان‌تر، با دلی خوش‌تر و اذهانی سبک بال‌تر در روزگاری که مردمِ شریف این مرز و بوم غم‌ها و نگرانی‌های معیشتی کمتری نسبت به حال و آینده خود داشته باشند و زمین و زمان محکم‌تری زیر پایشان باشد به مرحله‌ی اجرا درآید.»
همان زمان واکنش‌هایی منفی در پی این موضوع ایجاد شد؛ حتی یک تهیه‌کننده موسیقی در این‌باره گفت «هر چند کنار کشیدن شاید سبب کاهش بیشتر شادابی در جامعه و افزایش همین رخوت شود، اما به هر حال نباید هم توقع داشت که کسی از اندوخته اش، بدون انتظار بازگشت، هزینه کند اما حداقل انتظار این است تا با شهامت این را عنوان کنیم و منت انجام ندادن یک کار را بر سر همان انسان‌هایی که مشکل معیشتی دارند، نگذاریم».
اکنون نیز در برخی محافل خبری و فضاهای اجتماعی این بحث درگفته که چرا به‌جای برگزاری کنسرت خیابانی رایگان، کنسرت “سی” که طبق اطلاعیه بانیان آن مراحل آماده‌سازی و اختصاص سالنش هم به انجام رسیده، به‌طور رایگان اجرا نمی‌شود؛ تا هم موضوع اجرای «رایگان» برای مردم تحقق یافته باشد، هم با توجه به دشواری برگزاری کنسرت خیابانی برای یک خواننده‌ی پرطرفدار، عملا موضوع «سنگ بزرگ» و «علامت نزدن» به ذهن متبادر نشود.
