درباره کمپین “فرزندت کجاست”

یکی از مشکلاتی که بازار انتقام‌گیری و عدم اعتماد را دامن می‌زند، برخورد دوگانه با تخلفات است. در برخورد با فساد نباید حزب و جناح و رفاقت و سابقه وجود داشته با‌شد تا اعتماد عمومی به مبارزه با فساد جلب شود.

به گزارش آذر صبح، محمد‌علی ابطحی، در یادداشتی درباره کمپین فرزندت کجاست، نوشت: نمی‌دانم کمپین فرزندت کجاست از کجا شروع شد. من با اینکه بیش از ١٣‌سال است بازنشسته‌ام و مسوولیتی ندارم به دلیل اینکه مورد پرسش قرار گرفتم در اولین روز نوشتم که سه‌تا دختر دارم و هر سه در کنارم در تهران هستند. اما چند نکته در این باب باید مورد توجه قرار گیرد.

١- شفافیت در مورد کارها و عملکرد مسوولان اصل مهمی است. مهم‌ترین اثرش بی‌رنگ کردن شایعات است. با وجود فراگیر بودن ارتباطات و خبرهای راست و دروغ، کسانی که در معرض اتهام قرار می‌گیرند و مشکلی ندارند تبرئه می‌شوند و کسانی که مشکل دارند یا خود را اصلاح می‌کنند یا به حق افشا می‌شوند.

٢- در این پرسشگری‌ها مرز بین شفافیت و حریم خصوصی یا انتقام‌گیری باید جدا شود. ورود به آنجا که واقعا حریم خصوصی باشد یکی از مصادیق رفتار غیر‌مدنی است.انتقام‌گیری هم آفت بد سیاسی شده است. هر فرد در چارچوب خود فرد باید زندگی و رفتارش مورد ارزیابی قرار گیرد. انتقام یک حکومت را نباید از یک فرد گرفت. انتقام‌های شخصی که خیلی زشت‌تر است.فرزندان بسیاری هستند که نه‌تنها از رانت پدر استفاده نمی‌کنند بلکه معترض داخلی به رفتار پدران هستند. آنها اگر توانایی‌های فردی دارند نباید تنها به دلیل اینکه فرزند پدر نامداری هستند از حق طبیعی‌شان در جامعه محروم بمانند.

٣- فرزندان مسوولان وقتی باید مورد محاسبه اجتماعی قرار گیرند که از رانت پدر استفاده کنند. پدرها باید از رفتار فرزندان مراقبت کنند اما فرزندان آنها هم مثل همه جوانان جامعه هستند. خواسته‌ها و آرزوها و رفتار شخصی دارند. در بسیاری از موارد مثل سایر جوانان، الزاما نمی‌خواهند تابعی از پدر باشند. اگر از رانت پدر استفاده نکنند آنها هم می‌توانند و حق دارند روش زندگی‌شان را خودشان انتخاب کنند. سلب کردن هر حقی از یک شهروند به دلیل پدر، کار درستی نیست. باز هم تاکید می‌کنم به شرطی که شهروند باشند و از رانت پدر بهره نبرند.این را هم می‌دانم برای هر پدری و هر پسری سخت است که از پدر یا پسر برائت بجویند. اما دقت در اینکه فرزندان از امکانات پدر استفاده نکنند امر ضروری است.من به ژن برتر هیچ اعتقادی ندارم. هر انسانی به اندازه تلاش شخصی و توان فکری‌اش باید بتواند در جامعه رشد کند. البته که نمی‌توان انکار کرد که جامعه چرخه معیوبی دارد.

در حاشیه خود مسوولان یا فرزندان مسوولان افراد ناباب حلقه می‌زنند. و تملق رواج پیدا می‌کند و چه‌بسا آدم‌ها را به توهم بیندازد که ژن برتر دارند. در جامعه سالم راه رشد اقتصادی و علمی باید برای همه به یک اندازه هموار باشد.

۴- از آن سو هم باید به ماجرای فرزندان نگاه انداخت. فرزندان و خانواده‌ها نباید قربانی بد‌رفتاری پدران قرار گیرند. همه کسانی که در چرخه حکومت فاسدند یا بد‌نام هستند، و نفرت عمومی در موردشان وجود دارد، یا تخلف‌شان علنی می‌شود و دستگیر می‌شوند یا به هر دلیلی بی‌آبرو و خانواده‌های آنان و فرزندان‌شان نقشی در آن نداشته‌اند در محیط‌های کاری و تحصیلی آزارهای بی‌دلیلی می‌بینند.

۵- یکی از مشکلاتی که بازار انتقام‌گیری و عدم اعتماد را دامن می‌زند، برخورد دوگانه با تخلفات است. در برخورد با فساد نباید حزب و جناح و رفاقت و سابقه وجود داشته با‌شد تا اعتماد عمومی به مبارزه با فساد جلب شود.

در مجموع به عقیده من این کمپین یکی از مصادیق شفافیت‌سازی است. اگر حکومتی بخواهد موفق شود باید تاریکخانه نداشته باشد.

برچسب های :

#آقازادگی